Vanaf dat ik kon lezen, hield ik van spelen met letters. Ik speelde dan ook altijd graag een potje scrabble. Het was het mooiste als je al je letters weg kon leggen, want dan kreeg je 50 punten extra, maar eigenlijk was dat niet eens zo belangrijk. Het feit dat het gelukt was om van alle letters op mijn plankje één woord te maken, voelde als een ware overwinning.
Mijn vader maakte het scrabblebord voor mij. Hij plakte houten satéprikkers op een bord en vormde daarmee vakjes, waar de letters precies in pasten. Ik kon namelijk niets met een ‘normaal’ scrabblebord. Ten eerste kon ik de vakjes niet voelen en ten tweede zouden de letters er direct afglijden. Het was voor mij alleen een glad vlak. Mijn moeder plakte brailleletters op de letterblokjes. Zo kon ik ook meedoen met dit spel.
Een heel aantal jaren later speel ik het spel nog steeds graag. Maar naast het goochelen met letters houd ik ook van het ‘goochelen’ met woorden en zinnen. Ik houd er van om artikelen te schrijven en teksten tot in de puntjes te verzorgen. Tot in de puntjes? Ja, figuurlijk, maar ook letterlijk. Met mijn brailleleesregel lees ik de teksten. Benieuwd hoe ik precies werk? Hierover kun je meer lezen in mijn volgende artikelen.
