De koffer met ervaringsmateriaal ligt in de kast. Vanwege de coronacrisis kan Martine haar ervaringsworkshops niet geven. “Dat is enorm balen.” Maar Martine gaat niet bij de pakken neer zitten. “Ondernemen is elke keer een stapje buiten je comfortzone zetten. Zo ontstaat er groei.” Dit geldt ook in deze coronacrisis. “Mijn raderen draaien op volle toeren. Gaan we verder werken aan onze doelen en daarna de simulaties weer oppakken? Het is tijd om nieuwe stappen te zetten. Ik kan me niet meer vasthouden aan de diensten die we nu hebben. Het is tijd om nieuwe projecten op te pakken.”

Regie pakken 

Martine heeft twee ondernemingen: All Inclusive at Work en MB3 Sterk in gesprek. “Ik wil de communicatie tussen mensen met en mensen zonder beperking versterken”, vertelt Martine. “Aan de ene kant wil ik mensen zonder beperking bewust maken van de beperkingen die er zijn. Aan de andere kant wil ik mensen met een beperking, of ouders met kinderen met een beperking, leren hoe zij de regie kunnen nemen over hun eigen beeldvorming. Hoe zorg je er bijvoorbeeld voor dat er op een verjaardag niet alleen over jou en je beperking wordt gepraat?” Martine is zelf slechtziend, ook wel maatschappelijk blind genoemd. “Met het ene oog zie ik een mist. Met het andere oog zie ik goede contrasten, maar hiermee zie ik slechts 3%.” Toch laat Martine zich hierdoor niet beperken. 

Een koffer vol ervaringsmateriaal

Voor de coronacrisis reisde Martine het hele land door. “Ik reisde zo’n 2 á 3 keer per week met de trein. Dat kost mij veel energie. Maar ik heb het er graag voor over. Het geven van de workshops geeft mij zo ontzettend veel energie. Ik vind het geweldig om te doen.” Martine reist niet alleen, maar samen met haar blindengeleidehond. “En samen met mijn koffer. Ik sleep altijd een koffer vol ervaringsmateriaal met mij mee.” 

Ervaringsworkshops      

“We kunnen 18 beperkingen simuleren.” Zo laat Martine de deelnemers bijvoorbeeld ervaren hoe het is om ADHD te hebben. “We laten de deelnemers een taak uitvoeren en om de twee minuten moeten ze dan een timer zetten. Dan zijn ze dus voortdurend uit hun concentratie. Voor de deelnemers is dat vaak heel confronterend.” Een andere ervaring is het kijken door een kokerbril. “Als je door een kokerbril kijkt, mis je het overzicht. Mensen die autistisch zijn, missen vaak ook het overzicht.” Naast dat Martine zelf workshops geeft, huurt ze ook freelancers in, die ervaringsdeskundig zijn. “Helaas ligt dat nu helemaal stil.” 

Online training 

Martine is nu hard bezig met een online training over bejegening. “Ik wilde deze training al heel lang online gaan zetten. Nu heb ik mooi de tijd om de training op papier te zetten, zodat ik daarna de filmpjes kan opnemen.” Martine heeft een vaste collega in dienst. “Het is soms wel zoeken, maar er liggen genoeg klussen die opgepakt kunnen worden. Zo ben ik naast de online training ook bezig met een nieuwe website.”   

Liever voor een groep 

“Hoewel het thuiswerken mij veel energie scheelt, ik hoef niet te reizen, mis ik de interactie met de groep. Ook mis ik de nieuwe omgevingen. Ik vind het saai om urenlang alleen te zijn. Mijn aandacht verslapt sneller en ik vind het lastiger om prioriteiten te stellen.” Maar helemaal alleen is Martine nooit. Normaal gesproken deelt ze haar kantoor vaak met een collega. Nu deelt ze het kantoor met haar man en kind. Ook heeft Martine nu veel online contacten. “een voordeel van het thuiswerken is ook dat ik altijd een grote ronde kan lopen met de hond. Als ik in een stad ben om een workshop te geven, moet ik altijd maar afwachten waar ik de hond kan uitlaten.” Een keerzijde is wel dat de hond het werkaanbod mist.

Leermomenten in de crisis 

Martine zou Martine niet zijn als ze niet nog een aantal mooie ervaringsmomenten voor organisaties zou meegeven. Martine hoopt dat organisaties deze crisis gebruiken om de integratie van mensen met een beperking te verbeteren. “Organisaties ontdekken dat thuiswerken vaak ook prima kan. Voor veel mensen met een beperking is thuiswerken een uitkomst. De meeste gesprekken vinden nu telefonisch plaats. Ik hoop dat organisaties dit vasthouden. Waarom moet iemand bijvoorbeeld altijd naar een gesprek met een jobcoach toegaan? Natuurlijk heeft een livegesprek een andere dimensie, maar een groot deel van de gesprekken kan ook telefonisch. Het inloggen op systemen gaat voor mensen met een visuele beperking lang niet altijd goed. Ik hoop dat organisaties hier rekening mee gaan houden en dat vanaf het begin goed oppakken.”